Roman'da geçen güzel bir hikaye...

Okyanusta, güneşin ve rüzgarın tadına vararak mutluluk içinde yol alan bir dalga varmış... Çevresine gülücükler saçarak hızla akıp gidiyormuş karaya doğru. Ama bir süre sonra, önündeki dalgaların birer birer kıyıdaki dev kayalara çarptıklarını fark etmiş.

Dehşete kapılmış. "Aman Tanrım benim de sonum aynı onların ki gibi olacak. Yok olup gideceğim birazdan", diye ağlamaya başlamış. Onun yanından geçen başka bir dalga, bizim dalganın halini görünce sormuş: "Ne oldu sana böyle? Niçin bu kadar üzgünsün? Bak hava ne kadar güzel, güneş, rüzgar, martılar..."

Bizim ki cevap vermiş: Önümüzde ki dalgaları görmüyor musun?, sen? Hepsi büyük bir hızla kayalara çarpıp yok oluyorlar feci bir şekilde. Birazdan bizde onlar gibi bir hiç olacağız! "Hayır yanılıyorsun" demiş öbür dalga. "Bir dalga değilsin sen, okyanustan bir parçasın."